ਮੈਂ ਨਸ਼ਾ ਹਾਂ, ਚੁੱਪਕੇ ਘਰ-ਘਰ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦਾ,
ਹੱਸਦੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਣਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲਦਾ।
ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਮੈਂ ਰਾਖ ਬਣਾ ਦੇਂਦਾ,
ਜੀਵਨ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਹਨੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖੋ ਦੇਂਦਾ।
ਮੈਂ ਨਸ਼ਾ ਹਾਂ, ਨੌਜਵਾਨੀ ਦਾ ਖੂਨ ਪੀ ਜਾਂਦਾ,
ਜੋਸ਼ ਦੇ ਦਰਿਆ ਨੂੰ ਸੁੱਕਾ ਕੇ ਰੁਲਾ ਜਾਂਦਾ।
ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪੇ ਭਟਕਾਂਦਾ,
ਮਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਤੜਫਾਂਦਾ।
ਮੈਂ ਨਸ਼ਾ ਹਾਂ, ਮਿੱਤਰਤਾ ਦੀ ਡੋਰ ਕੱਟਦਾ,
ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਚੁੱਪਕੇ ਚੋਰੀ ਕਰਦਾ।
ਪਿਤਾ ਦੀ ਕਮਾਈ ਨੂੰ ਰਾਖ ਬਣਾ ਦੇਂਦਾ,
ਘਰ ਦੇ ਉਜਾਲੇ ਨੂੰ ਧੂਏਂ ਵਿੱਚ ਖੋ ਦੇਂਦਾ।
ਮੈਂ ਨਸ਼ਾ ਹਾਂ, ਮਜ਼ਦੂਰ ਦਾ ਹੱਥ ਰੋਕ ਲੈਂਦਾ,
ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਕਰ ਦੇਂਦਾ।
ਜਿਸ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਬੱਚੇ ਮੈਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਉਂਦੇ,
ਉਹ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਹੀ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੇ।
ਮੈਂ ਨਸ਼ਾ ਹਾਂ, ਮੌਤ ਦਾ ਸਾਥੀ ਕਹਲਾਂਦਾ,
ਹੌਲੇ-ਹੌਲੇ ਹਰ ਸ਼ਖ਼ਸ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਂਦਾ।
ਜੋ ਸੋਚਦੇ ਮੈਨੂੰ ਮਜ਼ੇ ਲਈ ਅਪਣਾਇਆ,
ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਭਵਿੱਖ ਖੁਦ ਹੀ ਗਵਾਇਆ।
ਮੈਂ ਨਸ਼ਾ ਹਾਂ, ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਮਿਟਾਂਦਾ,
ਹਰ ਆੰਗਣ ਵਿੱਚ ਦੁੱਖ ਦਾ ਗੀਤ ਸੁਣਾਂਦਾ।
ਮਾਂ ਦੀ ਗੋਦ ਸੁੰਨੀ, ਪਤਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਰੋਂਦੀਆਂ,
ਮੇਰੇ ਕਾਰਨ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਜਿੰਦਾਂ ਖ਼ਤਮ ਹੋਂਦੀਆਂ।
ਪਰ ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਠੁਕਰਾ ਦਿਓ,
ਸੱਚੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਸਵਾਰ ਦਿਓ।
ਸਿੱਖਿਆ, ਖੇਡਾਂ, ਸੇਵਾ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਲਵੋ,
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗਾ।
ਆਪਣੇ ਹੌਂਸਲੇ ਨਾਲ ਨਵਾਂ ਰਾਹ ਬਣਾਓ,
ਕਲਾ, ਸੰਗੀਤ, ਪੜ੍ਹਾਈ ਨਾਲ ਘਰ ਰੌਸ਼ਨਾਓ।
ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਹਾਸਾ ਲਿਆਓ,
ਨਸ਼ੇ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਪੰਜਾਬ ਬਣਾਉ।
ਜਿੱਥੇ ਨੌਜਵਾਨ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਖਿੜਦੇ ਹੋਣ,
ਪੁਸਤਕਾਂ, ਖੇਡਾਂ ਨਾਲ ਦਿਲ ਭਰਦੇ ਹੋਣ।
ਓਹੀ ਪੰਜਾਬ ਸੱਚੀ ਤਾਕਤ ਬਣੇਗਾ,
ਜਿੱਥੇ ਕੋਈ ਨਸ਼ੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਨਾ ਜਾਵੇਗਾ।