ਢਾਈ ਦਰਿਆ

ਵੰਡਿਆ  ਜਦੋਂ  ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ, ਰਹਿ ਗਏ  ਢਾਈ ਦਰਿਆ। ਜੋ ਨਿੱਤ ਬੇੜੀ  ਸੀ ਪਾਂਵਦੇ, ਉਹ  ਕਿੱਥੇ  ਗਏ  ਮਲਾਹ। ਦੋ ਕੰਢ੍ਹੇ  ਭਰੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ, ਪਨਾਹੀਆਂ  ਭਰਿਆ ਪੂਰ। ਅੱਧ ਵਿਚ  ਹੁੰਦੇ  ਮੇਲ ਸੀ, ਦਰਿਆ  ਦਾ ਕੰਢ੍ਹਾ  ਦੂਰ। ਰਾਵੀ ਦੀ  ਹਿੱਕ ਚੀਰ ਕੇ, ਉਹਦੇ  ਟੋਟੇ  … More »

ਕਵਿਤਾਵਾਂ | Leave a comment
 

ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ

ਉਸ ਪਿਆਰ ਅਨੋਖਾ ਕੀਤਾ। ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਧੋਖਾ ਕੀਤਾ। ਅੰਦਰੋਂ ਹੋਰ ਤੇ  ਬਾਹਰੋਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਾ ਲੇਖਾ-ਜੋਖਾ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਯਾਰ  ਬਣਾ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਸੋਚ ਮੇਰੀ  ਨੂੰ ਖੋਖਾ ਕੀਤਾ। ਦੁਨੀਆਂ  ਉੱਤੇ  ਉਸ ਭੈੜੇ ਨੇ ਜੀਊੌਣਾਂ ਮੇਰਾ ਔਖਾ  ਕੀਤਾ। ਲਾ ਕੇ … More »

ਕਵਿਤਾਵਾਂ | Leave a comment
 

ਕਰਵੇ ਚੌਥ ਦਾ ਵਰਤ

ਕਰਵੇ ਚੌਥ ਦਾ ਵਰਤ ਨਿਆਰਾ। ਜੀਊਂਦਾ ਰਹੇ  ਪਤੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ, ਸਾ੍ਹਵਾਂ  ਤੋਂ ਜੋ  ਵੱਧ  ਪਿਆਰਾ। ਪਤੀ – ਪੂਜਣ  ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ। ਕਰਦੀ  ਔਰਤ  ਹਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ। ਸੁੱਖੀ-ਸਾਂਦੀ ਹੈ ਦਿਨ ਆਇਆ, ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਖੁਲ੍ਹ ਜਾਊ ਪਟਾਰਾ; ਕਰਵੇ ਚੌਥ ਦਾ ਵਰਤ ਨਿਆਰਾ। ਜੀਊਂਦਾ ਰਹੇ  ਪਤੀ  … More »

ਕਵਿਤਾਵਾਂ | Leave a comment
 

ਢਾਈ ਦਰਿਆ

ਵੰਡਿਆ  ਜਦੋਂ  ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ, ਰਹਿ ਗਏ  ਢਾਈ ਦਰਿਆ। ਜੋ ਨਿੱਤ ਬੇੜੀ  ਸੀ ਪਾਂਵਦੇ, ਉਹ  ਕਿੱਥੇ  ਗਏ  ਮਲਾਹ। ਦੋ ਕੰਢ੍ਹੇ  ਭਰੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ, ਪਨਾਹੀਆਂ  ਭਰਿਆ ਪੂਰ। ਅੱਧ ਵਿਚ  ਹੁੰਦੇ  ਮੇਲ ਸੀ, ਦਰਿਆ  ਦਾ ਕੰਢ੍ਹਾ  ਦੂਰ। ਰਾਵੀ ਦੀ  ਹਿੱਕ ਚੀਰ ਕੇ, ਉਹਦੇ  ਟੋਟੇ  … More »

ਕਵਿਤਾਵਾਂ | Leave a comment
 

ਆਪਣੀ ਹੀ ਕੁੱਲੀ

ਆਪਣੀ ਹੀ ਕੁੱਲੀ ਉਤੇ ਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਪਿਆਰਿਓ। ਤੀੱਲਾ-ਤੀੱਲਾ ਕਰ ਮੇਰਾ ਘਰ   ਨਾ  ਉਜਾੜਿਓ। ਮਜ਼ਾ ਬੜਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਆਪਣੀ  ਕਮਾਈ  ਦਾ। ਆਪਣਾ  ਹੀ   ਕਰੀਦਾ ਆਪਣਾ ਹੀ  ਖਾਈਦਾ। ਰੁੱਖੀ-ਸੁੱਕੀ ਰੋਟੀ ਦਿਓ ਅੱਜ਼ਬ  ਹੀ  ਨਜ਼ਾਰਿਉ, ਆਪਣੀ ਹੀ ਕੁੱਲੀ ਉਤੇ ਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਪਿਆਰਿਓ। ਤੀੱਲਾ-ਤੀੱਲਾ … More »

ਕਵਿਤਾਵਾਂ | Leave a comment
 

ਨੀਹਾਂ ਵਿਚ ਖਲੋਤੇ

ਲਾਲ ਦਸ਼ਮੇਸ਼ ਦੇ ਸੀ, ਮਾਂ ਗੁਜਰੀ ਦੇ ਛੋਟੇ ਪੋੱਤੇ। ਜਾਨ ਸੀ ਤਲੀ ਤੇ ਰੱਖੀ, ਨੀਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਖਲੋੱਤੇ। ਗੰਗੂ ਨੇ ਜੁਲਮ ਕਮਾ ਕੇ, ਕੀਤਾ ਹੈ ਨਮਕ ਹਰਾਮ। ਦੌਲਤ ਦੇ ਲਾਲਚ ਬਦਲੇ, ਹੋਇਆ ਸੀ ਬਈਮਾਨ। ਉਹ ਨਾਨੀ  ਤੇ ਨਾਨੇ ਦੇ, ਕਿਨੇਂ … More »

ਕਵਿਤਾਵਾਂ | Leave a comment
 

ਗੁਰ ਨਾਨਕ ਪਰਗਟਿਆ

ਗੁਰ  ਨਾਨਕ  ਜਦ  ਪਰਗਟਿਆ, ਦੁਨੀਆਂ  ‘ਤੇ  ਚਾਨਣ  ਹੋਇਆ। ਤ੍ਰਿਪਤਾ  ਮਾਂ ਨੂੰ  ਦੇਣ ਵਧਾਈਆਂ, ਅਰਸ਼ੋਂ ਪਰੀਆਂ ਆਈਆਂ। ਫਿਰ ਚੰਨ -ਸਿਤਾਰੇ  ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ, ਸੂਰਜ  ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਪਾਈਆਂ। ਮਹਿਤਾ ਕਾਲੂ  ਸ਼ੁਕਰ ਮਨਾਇਆ; ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਖਲੋਇਆ, ਗੁਰ  ਨਾਨਕ  ਜਦ  ਪਰਗਟਿਆ, ਦੁਨੀਆਂ  ‘ਤੇ  ਚਾਨਣ   ਹੋਇਆ। ਸਭ … More »

ਕਵਿਤਾਵਾਂ | Leave a comment
 

ਆਦਮੀ

ਕੁਝ ਕਰਨ ਲਈ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਆਦਮੀ। ਦੌਲਤ, ਸ਼ੁਅਰਤ ਤੇ  ਕੁਰਸੀ ਚਾਉਂਦਾ ਹੈ  ਆਦਮੀ। ਕਰਨੀ – ਕੱਥਨੀਂ ਦੇ ਅੰਤਰ ਵਿਚ  ਕੋਹਾਂ ਦੀ ਦੂਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦਾ ਸਭ-ਕੁਝ ਗਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਆਦਮੀ। ਇਸ ਯੁਗ ਵਿਚ,ਆਦਮ-ਬੋ ਬਣਕੇ ਜੋ ਰਹਿ ਗਿਆ ਉਡ ਜਾਂਦੀਆਂ  … More »

ਕਵਿਤਾਵਾਂ | Leave a comment
 

ਨਰਸਾਂ

ਹੱਸ-ਹੱਸ ਸੇਵਾ ਕਰਦੀਆਂ ਨਰਸਾਂ ਦਸਤਾਨੇਂ ਹੱਥੀਂ ਪਾ ਕੇ ਰੱਖਣ। ਮੁੱਖ਼ ਤੇ ਮਾਸਕ ਲਾ ਕੇ ਰੱਖਣ। ਸਿਰ ਆਪਣੇ ਤੇ ਕੈਪ ਸਜਾ ਕੇ, ਹੱਸਦੀਆਂ-ਮੁਸਕ੍ਰਾਉਂਦੀਆਂ  ਨਰਸਾਂ। ਦੁੱਖ ਸਾਗਰ ਵੀ  ਤਰਦੀਆਂ ਨਰਸਾਂ। ਬੈਜ ਵੀ ਚੱਮਕੇ  ਵਰਦੀ ਉੱਤੇ। ਸਰਦੀ ਵਿਚ ਤੇ ਗਰਮੀਂ ਰੁੱਤੇ। ਮੋਰਾਂ ਜਿਹੀ  … More »

ਕਵਿਤਾਵਾਂ | Leave a comment
 

ਹਿੰਦ ਦੀ ਚਾਦਰ

ਨੌਵੇਂ ਗੁਰੁ  ਸਨ, ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ। ਬਣ ਗਏ ਜੋ  ਹਿੰਦ ਦੀ ਚਾਦਰ। ਚਾਰ ਸੌ ਸਾਲ ਦੀ ਸੁਣੋ ਕਹਾਣੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਗਾਥਾ ਹੈ,ਬੜੀ ਪੁਰਾਣੀ। ਜੋ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਪੁੱਤਰ। ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਹਿੰਦੂ ਸੀ ਮੁਸਲਮ ਹੋਏ ਹੱਥ ਜੋੜਕੇ ਗੁਰਾਂ ਦੇ … More »

ਕਵਿਤਾਵਾਂ | Leave a comment