ਆਦਰਸ਼-ਪੁਰਖ

ਸਧਾਰਨ ਮਨੁੱਖ
ਕਦੇ ਵੀ
ਆਪਣੇ ਆਦਰਸ਼-ਪੁਰਖ ਦਾ
ਆਮ ਜਿਹੀਆਂ
ਮਾਨਵੀ-ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਵਾਲਾ
ਇਨਸਾਨ ਹੋਣਾ
ਬਰਦਾਸ਼ਤ
ਜਾਂ ਪਸੰਦ
ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ;

ਨਾਸ਼ਮਾਨ ਸਰੀਰ ਨੂੰ
ਉਸਦੇ ਪੂਰੇ ਪਰਿਪੇਖ ਵਿੱਚ,
ਬਿਨਾ ਲਾਗ-ਲਪੇਟ,
ਸਮੁੱਚੇ ਗੁਣ-ਦੋਸ਼ ਸਹਿਤ
ਅਪਣਾਉਣ ਦਾ
ਕਦੇ
ਮਾਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਰੱਖ ਸਕਦੇ;

ਕਿਉਂਕਿ
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ
ਆਪਣੀਆਂ ਖ਼ੁਦ ਦੀਆਂ
ਅੰਦਰੂਨੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਦੇ
ਮਾਨਸਿਕ ਭਾਰ ਨੂੰ
ਹੌਲਾ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ
ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ
ਅਜਿਹਾ ਨਾਇਕ
ਚਾਹੀਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਜਿਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ
ਹਰ ਪੱਖ
ਆਮ-ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ
ਜੀਵਨ-ਮਜਬੂਰੀਆਂ
ਅਤੇ
ਵਿਵਹਾਰਿਕ-ਸੀਮਾਂਵਾਂ ਦੇ
ਬੰਧਨਾਂ ਤੋਂ
ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਬਾਹਰਾ
ਅਤੇ
ਮਿਥਿਹਾਸਿਕ ਪੱਧਰ ਤੱਕ
ਅਸੀਮ-ਅਪਾਰ ਹੋਵੇ …

This entry was posted in ਕਵਿਤਾਵਾਂ.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>