ਢਾਹੋ ਮੰਦਿਰ
ਚਾਹੇ ਮਸਜਿਦ
ਗੁਰਦਵਾਰੇ
ਭਾਵੇਂ ਗਿਰਜੇ
ਪੁੱਟੋ ਕਬਰਾਂ
ਮਕਬਰੇ
ਖੰਗਾਲੋ ਸਿਵੇ
ਫਰੋਲੇ ਮਿੱਟੀ
ਛਾਣੋ ਕੁਨਬਾ
ਆਪਣਾ-ਆਪਣਾ।
ਗੁਬੰਦ ਢਾਹੋ
ਮਜ਼ਾਰਾਂ ਢਾਹੋ
ਲੱਭੋ ਫ਼ਿਰਕੇ
ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ।
ਜ਼ਰਾ ਅੱਗੇ ਫੋਲੋ
ਪਰਤਾਂ ਦਰ ਪਰਤਾਂ
ਪੱਟੀ ਅੱਖਾਂ ਦੀ
ਖੋਲ੍ਹਕੇ ਤੱਕੋ
ਹੇਠ ਇਹਨਾਂ ਦੇ
ਖਣਿਜ ਪਦਾਰਥ
ਵਿਸ਼ਾਲ ਧਰਤ
ਪਾਣੀ ਹੀ ਪਾਣੀ
ਸਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਰੰਗ
ਜੋ ਹੈ ਸਭਨਾਂ ਦੀ
ਕੁੱਲ ਲੋਕਾਈ ਲਈ
ਬਿਨ ਤੇਰ-ਮੇਰ ਦੇ
ਕਿਉਂ ਜੋ
ਧਰਤੀ ਹੋਰੁ ਪਰੈ ਹੋਰੁ ਹੋਰੁ ॥
ਧਰਤੀ ਹੋਰੁ ਪਰੈ ਹੋਰੁ ਹੋਰੁ ॥
This entry was posted in ਕਵਿਤਾਵਾਂ.