Author Archives: ਅਨਮੋਲ ਕੌਰ

ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਮੁਖਤਿਆਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਵੱਡੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ, ਨਾਲ ਹੀ ਉਹ ਆਪ ਵੀ ਸਿਆਣਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲੇ ਵਾਲੀਆਂ ਆਦਤਾ ਕਾਫ਼ੀ ਸੁਧਰ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਪ ਨਾਲ ਕੰਮ-ਧੰਧਾ ਕਰਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਐਤਕੀਂ ਹਾੜੀ ਦੀ ਫਸਲ ਸਾਰੇ … More »

ਅਜੇ ਸਵੇਰਾ ਹੀ ਸੀ। ਹਰਨਾਮ ਕੌਰ ਲੱਸੀ ਵਿਚੋਂ ਮੱਖਣ ਕੱਢ ਕੇ ਹੀ ਹਟੀ ਸੀ। ੳਦੋਂ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕਾਇਆ। “ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਕੌਣ ਆ ਗਿਆ?” ਸੁਰਜੀਤ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਝਾੜੂ ਲਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ। “ਝੀਰੀ ਬਚਨੋ ਲੱਸੀ ਨੂੰ ਆਈ ਹੋਣੀ ਆ। … More »

ਗਰਮੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਚਾਰ ਵੱਜ ਗਏ ਸਨ, ਫਿਰ ਵੀ ਧੁੱਪ ਕਹਿਰ ਦੀ ਸੀ। ਧੁੱਪ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਲੋਕੀ ਬਰਾਂਡਿਆਂ ਅਤੇ ਡਿਊੜੀਆਂ ਵਿਚ ਲੁਕੇ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਹਰਨਾਮ ਕੌਰ ਡੇਕ ਹੇਠਾਂ ਮੰਜੇ ਉੱਪਰ ਲੰਮੀ ਪਈ ਸੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗੀ, “ਸੁਰਜੀਤੋ ਕੁੜੇ ਚਾਹ … More »

ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਹਰਨਾਮ ਕੌਰ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਪੋਤੀ ਦੀਪੀ ਨੁੰ ਸਕੂਲ ਦਾਖਲ ਕਰਾਉਣ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਆਦਿਧਰਮੀਆਂ ਦੀ ਨੂੰਹ ਰੱਤੋ ਮਾਸਰਟਨੀ ਨਾਲ ਲੜ ਰਹੀ ਸੀ। “ਮੈ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਦਾ ਨਾ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ।” “ਜੇ … More »

ਸੁਰਜੀਤ ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਚਾਹ ਧਰਨ ਲਈ ਚੁੱਲੇ ਕੋਲ੍ਹ ਗਈ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਚਰਨੋ ਝੀਰੀ ਘਬਰਾਈ ਜਿਹੀ ਆਈ ਅਤੇ ਆਉਂਦੀ ਹੀ ਬੋਲੀ, “ਕੁੜੇ ਬਹੂ, ਤੈਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਲੱਗਾ, ਲਹੌਰੀਆਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਗੋਗਾਂ ਮਰ ਗਈ।” ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਸੁਰਜੀਤ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਚਾਹ … More »

ਸੁਰਜੀਤ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਵਿਦਿਆ ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਹੀ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਕਦੀ ਕਦੀ ਮਿਲਣ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਆਇਆਂ ਕਾਫ਼ੀ ਦੇਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਸੁਰਜੀਤ ਦਾ ਦਿਲ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਕਰਦਾ। ਪਰ ਸੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀ ਸੀ ਲੱਗ … More »

ਜਦੋਂ ਰੱਜਵੀਰ ਤੇਰ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਸੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਚੌਂਕੇ ਚਾੜ੍ਹਿਆ। ਉਸ ਦਿਨ ਹਰਨਾਮ ਕੌਰ ਨੇ ਚਰਨੋ ਝਿਉਰੀ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਖੀਰ ਕੜਾਹ ਆਦਿ ਬਣਾਏ। ਚਰਨੋ ਲਾਗਲੇ ਲਾਗਲੇ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਵਰਤਾ ਆਈ। ਗੁਆਢੀਆਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਬਲਬੀਰ ਜੋ ਬੀ.ਏ ਵਿਚ … More »