Author Archives: ਸੁਖਵੀਰ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ, ਪੈਰਿਸ

ਫੇਰੀ ਵਾਲਾ ਲੈਕੇ ਆਇਆ,ਵੰਗਾਂ ਰੰਗਾਂ ਵਾਲੀਆਂ। ਚੁੰਨੀ ਲੱਗੇ ਗੋਟੇ ਤੇ, ਪੰਜਾਬੀ  ਸੂਟ  ਸਾੜ੍ਹੀਆਂ। ਚੂੜ੍ਹੇ ਜੂੜ੍ਹੇ  ਜਾਲੀਆਂ, ਨੌਂਹ ਪਾਲਸਾਂ ਤੇ ਬਿੰਦੀਆਂ। ਕਾਂਟੇ, ਗੋਲ ਬਾਲੀਆਂ, ਹੁਲਾਰੇ ਕੰਨੀ ਦਿੰਦੀਆ। ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੇ ਨਗ ਪਾਕੇ, ਮੁੰਦੀਆਂ ਸ਼ਿੰਗਾਂਰੀਆਂ। ਫੇਰੀ ਵਾਲਾ ਲੈਕੇ ਆਇਆ, ਵੰਗਾਂ ਰੰਗਾਂ ਵਾਲੀਆਂ। ਜੁੱਤੀ … More »

ਭੁੱਖੀ ਰਹਿ ਕਿ ਓਲਾਦ ਰਜ਼ਾਉਦੀ। ਦਰਦ ਛੁਪਾਕੇ ਪੀੜ੍ਹ ਹਢਾਂਉਦੀ। ਪਿਉ ਵੀ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਕਮਾਉਦਾਂ। ਮੋਢੇ ਚੁੱਕ ਚੁੱਕ ਰਹੇ ਖਡਾਉਦਾਂ । ਦੋਵੇਂ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਥਾਂਈ,ਇੱਕਲਾ ਰੁੱਖ ਵੀ ਸਜ਼ਦਾ ਨਹੀ। ਮਾਂ ਨੂੰ ਰੂਪ ਰੱਬ ਦਾ ਕਹਿੰਦੇ, ਘੱਟ ਤਾਂ ਪਿਉ ਵੀ ਲਗਦਾ ਨਹੀ। … More »

ਮੈਂ ਤਾਂ ਜੰੰਮਿਆ ਵਿਦੇਸ਼। ਮੇਰੇ ਮਾਪੇ  ਤਾਂ  ਹਮੇਸ਼। ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਉਹ ਦੇਸ਼। ਸੁੱਤੇ ਉੱਠ ਬਹਿੰਦੇ ਸੀ। ਭੁੱਲੀ ਨਾ ਪੰਜਾਬ ਪੁੱਤ ਮੈਨੂੰ  ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ। ਜਾਂਈ ਤੂੰ ਜਰੂਰ ਰੋਜ਼ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ। ਅਸੀ ਇਕੱਲੇ ਸੀ ਕਲਾਪੇ। ਹੁੰਦੇ  ਸੌ  ਸੀ   ਸਿਆਪੇ। ਪਿੱਛੋਂ ਤੁਰ … More »

ਵੰਗਾਂ ਵਾਲਾ ਆਇਆ,ਲੈ ਲੋ ਵੰਗਾਂ ਰੰਗਾਂ ਵਾਲੀਆਂ। ਸੂਟ  ਨੇ  ਪੰਜਾਬੀ, ਚੁੰਨੀ, ਗੋਟੇ,  ਫੁਲਕਾਰੀਆਂ । ਨਵਾਂ ਏ ਜਮਾਨਾਂ ,ਕਿਥੋਂ ਲੱਭੋਂ ਗੇ ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ। ਸੋਹਣੀਆਂ ਸੁਗਾਤਾਂ ਸਭ ,ਔਖੀਆਂ ਨੇ ਭਾਲੀਆਂ। ਗੁੱਤਾਂ ਨਾ ਪਰਾਂਦੇ ਨਾਲ, ਪੱਤਿਆਂ ‘ਚ ਬਿੰਦੀਆਂ। ਗੋਲ ਗੋਲ ਵਾਲੀਆਂ ਹੁਲਾਰੇ  ਕੰਨੀ  … More »

ਭੁੱਖੀ ਰਹਿ ਕਿ ਓਲਾਦ ਰਜ਼ਾਉਦੀ। ਦਰਦ ਛੁਪਾਕੇ ਪੀੜ੍ਹ ਹਢਾਂਉਦੀ। ਪਿਉ ਵੀ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਕਮਾਉਂਦਾ। ਮੋਢੇ ਚੁੱਕ ਚੁੱਕ ਰਹੇ ਖਿਡਾਉਂਦਾ। ਦੋਵੇਂ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਥਾਂਈ,ਇੱਕਲਾ ਰੁੱਖ ਵੀ ਸਜ਼ਦਾ ਨਹੀਂ। ਮਾਂ ਨੂੰ ਰੂਪ ਰੱਬ ਦਾ ਕਹਿੰਦੇ, ਘੱਟ ਤਾਂ ਪਿਉ ਵੀ ਲਗਦਾ ਨਹੀਂ। ਜਿੰਦਗੀ … More »